Geçmişiyle yüzleşme vakti çoktan gelmişti. Hep bir şeylerin arkasına saklanmak, başkalarını suçlu bulmak kolay gelmişti ona. Sonunda gördü ki, hatayı bazen de kendinde aramalı insan. Böyle oldu deyip de kabullendiği takdirde pay çıkaramıyor yaşadıklarından kendine. Aksi takdirde yaşandıklarıyla kalıyor her şey.
Neden böyle oldu, hata neydi, ben nasıl davranışlar sergiledim tüm bunlar gerçekleşirken diye sorgulayabilmeli kişi kendini. Hep bir adım daha atmalı ileri dönük olarak. Yaşadıklarından mutlaka çıkarımda bulunmalı. Aynı zamanda belirli değerleri de olmalı şu dünyada, yaşarken sonuna kadar savunduğu ilkeleri olmalı. Hayatın sadece zaruri ihtiyaçları gidermekten ibaret olmadığını da bilmeli. Umutları olmalı, her gün yeniden canlandırdığı umutları. Geleceğe dair planlar yapabilmeli. Kararsız olmak yerine, verdiği kararda sonuna kadar gitmeli. Asla özünden vazgeçmemeli. Benliğinin farkında olmalı.
O bütün bunları geç de olsa fark etmişti. Hayatının aslında ne kadar kıymetli olduğunu, ne yaşarsa yaşasın hayatının anlam kazanmasını yine kendisinin sağlayacağını...Dönüp de ilerledi kendini teslim etmek için geldiği bu köprünün üzerinde. Bir daha geriye bakmadı bile. Tüm olumsuz düşüncelerini bırakıp gitti bu köprüde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder