Bir Yapbozun Parçalarını Birleştirir Gibi :))

Rengarenk olmalı insanın hayatı, gökkuşağını andırmalı. Hangi yöne baksa bambaşka bir renk görmeli.

Hayatımda bulunan herkesin ayrı bir rengi, ayrı bir tadı var; vazgeçemediğim, her daim olsun istediğim. Bana göre herkesin hayatına giren insanların sayısı kadar, ona kattığı değerler de çok önemli. Her yeni insan yeni ve farklı bir şeyler katmalı. Her gün yeni bir şeyler öğrenmeli onlardan ve öğretebilmeli bildiklerini. Birbirlerinin tecrübelerinden yararlanmalılar hayatın geri kalanında.

Hayatı renklerine ayırmak gerek denir ya bazen, hani her şey güzelken bile bir şeyler ters gidiyormuş gibi hisseder ya insan. Toz pembe gidiyor olsa bile grileşecekmiş gibi gelir ya, öyle işte... Sevdikleriyle çıkmalı bu ruh halinden.

İnsanın çok arkadaşı olmalı. Her anına başka biri tanıklık etmeli, başka biri renk vermeli.Herkesle paylaştığı aynı olmamalı, herkesin içinde kendinden farklı bir parça bulmalı. Kimiyle sevgisini, kimiyle öfkesini, kimiyle şaşkınlığını, kimiyle can sıkıntısını, kimiyle mizahını, kimiyle aşkını, kimiyle inancını yaşayabilmeli. Tek tip insan olmamalı hayatında. Dediğim gibi çeşit çeşit, renk renk... Farklı düşüncelere, gerekirse farklı inançlara sahip olmalılar ve oturup da karşılıklı paylaşabilmeliler olaylara karşı bakış açılarını, hislerini, kültürlerini, sevgilerini... Bir yapbozun parçalarını birleştirir gibi tamamlamalı insan kendini onlarla.

Değişmeli, değişime ayak uydurabilmeli. An geliyor hep aynı olduğumuzu düşündüğümüz halde bambaşka birine dönüştüğümüzü görebiliyoruz. Bu sebeple hiçbir şey için hiçbir zaman geç değildir. İnsanın hayatı bir dakika içesinde bile ne kadar çok değişime uğrayabiliyor; görüyoruz. Hiç ummadığımız bir anda hiç ummadığımız bir şekilde kurduğumuz düzenimiz alt üst olabiliyor ya da tam tersi bir anda her şey mükemmelleşebiliyor. Hedeflerimiz, duygularımız, hayatımız yön değiştirebiliyor. Bu yüzden her yeni gün yeni bir başlangıç yapmak mümkünken denemeye değmez mi hayatımızı mükemmelleştirmeye?!!